ΖΕΥΣ ΚΑΙ ΘΕΤΙΔΑ, 1811, ZEAN AUGUSTE DOMINIQUE INGRES
ΜΟΥΣΕΙΟ GRANET, AIX-EN-PROVENCE, ΓΑΛΛΙΑ
Η Θέτιδα υπήρξε μια από τις Νηρηίδες, τις πενήντα θυγατέρες του γέροντα της θάλασσας, του Νηρέα. Μητέρα της ήταν η κόρη του Ωκεανού, η Δωρίδα.
Ανάμεσα στις πενήντα θαλάσσιες θεές, τις «άλιες θεές», όπως τις ονομάζει ο Όμηρος, η Θέτιδα, μαζί με τη σύζυγο του Ποσειδώνα Αμφιτρίτη, φαντάζουν οι πιο σημαντικές.
Ζει στα βάθη της θάλασσας, κοντά στον πατέρα της, μέσα σε μια ασημένια σπηλιά, μαζί με τις αδελφές της.
Η δύναμή της ήταν ξεχωριστή και μπορούσε να παίρνει όποια μορφή επιθυμούσε.
Ο Δίας και ο Ποσειδώνας κυριεύτηκαν από έρωτα για τη Θεά, αλλά η θεϊκή σοφία απέτρεψε την τρομακτική αδελφική σύγκρουση μέσω της παρέμβασης της Θεάς Θέμιδος. Η Θέμις αποκάλυψε πως η Θέτις ήταν προορισμένη να φέρει στον κόσμο ένα γιο, που θα είχε δυνατότερα όπλα από την αστραπή και την τρίαινα, σε περίπτωση που θα δινόταν ως σύζυγος στο Δία ή στον Ποσειδώνα.
Φοβούμενος για την εξουσία του, ο Δίας έδωσε στη Θέτιδα ως σύζυγο ένα θνητό, τον ευσεβή Πηλέα. Η Θέτιδα πριν υποκύψει στον τυφλωμένο από έρωτα θνητό Πηλέα, αντιστάθηκε μανιασμένα. Κατά τη διάρκεια της πάλης αυτής η Θεά πήρε τη μορφή φωτιάς, νερού, λιονταριού, φιδιού και άλλων θαλασσίων όντων, αλλά στο τέλος η θεϊκή επιταγή ικανοποιήθηκε.
Στους γάμους του Πηλέα και της Θέτιδας παρευρέθηκαν όλοι οι θεοί, εκτός από την Έριδα, εκείνη που έριξε το μήλο της προτίμησης ανάμεσα στις θεές και στάθηκε η ουσιαστική αιτία για να ξετυλιχθεί το νήμα του Τρωικού πολέμου.
ΜΕΛΑΝΟΜΟΡΦΟΣ ΛΕΒΗΣ ΜΕ ΥΠΟΣΤΑΤΟ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΣΟΦΙΛΟΥ
ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΟΥ ΠΗΛΕΑ ΜΕ ΤΗ ΘΕΤΙΔΑ
580π.Χ. – ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, ΛΟΝΔΙΝΟ, ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Από την ένωση της Θέτιδος και του Πηλέα γεννήθηκε ο υπέρτερος των αρχαίων ηρώων, ο ημίθεος Αχιλλέας. Η Θέτις σύμφωνα με το μύθο προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταστήσει το γιο της αθάνατο. Κατά μια εκδοχή άλειψε το σώμα του νηπίου με αμβροσία και το έβαλε επάνω στην ιερή πυρά της εστίας, προκειμένου να καούν τα θνητά μέρη, που του κληροδότησε ο πατέρας του.
Όταν η προσπάθειά της διακόπηκε από τον τρομαγμένο Πηλέα, εγκατέλειψε οργισμένη την εστία της. Σε μια μεταγενέστερη εκδοχή φέρεται να βυθίζει το παιδί στα φονικά, μαγικά νερά του ποταμού του κάτω κόσμου Στύγα, κρατώντας το από τη φτέρνα. Όλα τα σημεία που άγγιξε ο ποταμός έγιναν άτρωτα. Η φτέρνα, όμως, έμεινε στεγνή και ο Αχιλλέας απέκτησε το τρωτό σημείο του, έμβλημα της θνητότητάς του.
Η Θέτιδα έζησε μαζί με τον Πηλέα στο παλάτι του στη Φθία (τα σύγχρονα Φάρσαλα) και συνήθιζε, σύμφωνα με τις μυθολογικές και τις τοπικές παραδόσεις να παίρνει το μπάνιο της στα νερά του ομορφότερου αρχαίου ποτάμιου Θεού, του Ενιπέα, αλλά επίσης και στις πηγές του Απιδανού ποταμού. Και οι δύο ποταμοί ποτίζουν τη φαρσαλινή γη και αποτέλεσαν συστατικό στοιχείο των αρχέγονων μύθων της.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Κερένυι Κ. , Η Μυθολογία των Ελλήνων
2. Κακριδής Ι. Θ. , Ελληνική Μυθολογία, εκδοτική Αθηνών
3. Ρισπέν Ζ. , Μεγάλη Ελληνική Μυθολογία
4. Η Μυθολογία, εκδόσεις Μεταίχμιο – Larouche
5. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, εκδοτική Αθηνών
6. Ιστορία των Ελλήνων, εκδόσεις Δομή
7. Köhnken, Gods and Descendants of Aiakos in Pindar’s Eighth Isthmian Ode, BISC 22 (1975)
8. Drachmann B., ed., Scholia veterain Pindari Carmina (Leipzig 1927)
9. Slatkin M. Laura, The Power of Thetis : Allusion and Interpretation in the Iliad, Berkeley, University of California Press, 1991
10. www.el.wikipedia.org/wiki/θετις
11. www.3gym-alex-iliadproject-blogspot.com
12. www.hellinon.net/neesSelides/Achileas.htm
